Премините за диви животни, познати и како еко-мостови, играат витална улога за безбедноста на животните и возачите на различни места низ светот. Овие структури помагаат да се намали бројот на несреќи со диви животни, додека придонесуваат за одржување на природната животна средина на животните. Историјата на еко-мостовите се враќа до 1950 година, кога првиот мост беше изграден во Франција.
Од тогаш, овие мостови и други слични структури, како премини за диви животни, дренажни системи или тунели, станувале се почести низ светот. Особено се ширеа во Европа, каде што на пример во Холандија се наоѓа најдолгиот еко-мост во светот. Во Северна Америка, исто така, постојат бројни слични иницијативи, вклучувајќи неколку десетици премини во Националниот парк Банф во Канада. Статијата претставува интересни примери како проектот за авто-пат за пчели во Норвешка, кој нуди безбедни места за гнездење и хранење на пчелите. На Божиќен остров во Австралија, пак, се поддржува безбедната миграција на црвените ракови со пластични премини и повремено затворање на патиштата. Во Масачусетс, заштитата на саламандрите се одржува со мали тунели преку кои тие безбедно можат да преминат патиштата. Ефективноста на еко-мостовите не се покажува само во спречување на несреќи, туку и во одржување на еколошката рамнотежа.
На пример, во државата Колорадо намалувањето на бројот на несреќи со диви животни за 87% го покажува успехот на ваквите мостови. Дизајнирањето на вакви решенија, пак, бара сериозно планирање и широко соработка. Статијата посочува специјален пример од Нов Зеланд, каде волонтери изградиле подземен тунел за малите сини пингвини, помагајќи им безбедно да ги преминат зафатените патишта. Собирајќи го сето ова, еко-мостовите и слични решенија за природна заштита се од исклучителна важност за промовирање на хармоничното соживување на животните и луѓето, и статијата нуди одлични примери од различни земји за нивната ефективност.
