Пераходы для жывёл, вядомыя таксама як экамасты, адыгрываюць жыццёва важную ролю для бяспекі як жывёл, так і аўтамабілістаў у розных месцах свету. Гэтыя збудаванні дапамагаюць знізіць колькасць аварый з удзелам дзікіх жывёл, а таксама спрыяюць захаванню натуральнага асяроддзя пражывання жывёл. Гісторыя экамастоў бярэ пачатак у 1950 годзе, калі быў пабудаваны першы мост у Францыі.
З тае пары гэтыя масты і іншыя падобныя структуры, такія як пераходы для жывёл, дрэнажныя сістэмы або тунэлі, сталі ўсё часцей сустракацца па ўсім свеце. Яны асабліва распаўсюджаны ў Еўропе, дзе, напрыклад, у Нідэрландах знаходзіцца самы доўгі ў свеце экамост. У Паўночнай Амерыцы таксама існуе шмат аналагічных ініцыятыў, уключаючы дзясяткі пераходаў у Нацыянальным парку Банф у Канадзе. Сярод цікавых прыкладаў у артыкуле згаданы праект дарогі для пчолаў у Нарвегіі, які забяспечвае бяспечныя месцы для гнездавання і харчавання пчол. На Калядным Востраве ў Аўстраліі бяспечная міграцыя чырвоных крабаў падтрымліваецца з дапамогай пластыкавых пераходаў і часовага закрыцця дарог. У Масачусэтсе абарону саламандраў ажыццяўляюць з дапамогай невялікіх тунэляў, праз якія яны могуць бяспечна перасякаць дарогі. Эфектыўнасць экамастоў праяўляецца не толькі ў прадухіленні аварый, але і ў захаванні экалагічнага балансу.
Напрыклад, у штаце Каларада зніжэнне колькасці аварый з удзелам дзікіх жывёл на 87% сведчыць аб паспяховасці такіх мастоў. Рэалізацыя такіх рашэнняў патрабуе сур'ёзнага планавання і шырокага супрацоўніцтва. У артыкуле асабліва тлумачаны прыклад Новай Зеландыі, дзе валанцёры пабудавалі падземны тунэль для малых сініх пінгвінаў, дапамагаючы ім бяспечна перасякаць ажыўленыя дарогі. У агульным, экамасты і аналагічныя прыродаахоўныя рашэнні з'яўляюцца надзвычай важнымі для спрыяння гарманічнаму сужыццю жывёл і людзей, і ў артыкуле прыведзены выдатныя прыклады з розных краін, якія дэманструюць іх эфектыўнасць.
