Budowa węzła autostrad na Węgrzech była długotrwałym i skomplikowanym procesem, który zajął ponad sześć dziesięcioleci. Jeśli przyjmiemy otwarcie pierwszego odcinka autostrady jako punkt wyjścia, rozwój i rozszerzenie sieci wyznacza 60-letni historyczny łuk. Tak ambitne projekty infrastrukturalne oczywiście wymagały starannego planowania, które stanowiło podstawę do późniejszej realizacji.
Plan z 1961 roku, który przewidywał promienistą sieć szybkich dróg z centrum w Budapeszcie, był poprzedzony jeszcze wcześniejszym planem z 1941 roku. Inżynier i ekonomista dr vitéz Boldizsár Vásárhelyi wówczas zapisał na papierze swoje dzieło zatytułowane „Wymagania techniczne dla DRÓG SAMOCHODOWYCH i program budowy węgierskich dróg samochodowych”, w którym przedstawił również koncepcję obwodnicy omijającej Budapeszt. Jednak w planach Vásárhelyiego omijanie Budapesztu i tym samym rozwiązanie problemów komunikacyjnych wewnętrznych miasta stało się centralnym punktem, co różni się od koncentracji planów z 1961 roku.
Rozwój dróg szybkiego ruchu na Węgrzech rozpoczął się szybko, ponieważ już w 1942 roku stworzono drogę szybkiego ruchu prowadzącą na lotnisko Ferihegy, która, choć nie była autostradą, została zbudowana bez skrzyżowań, co posłużyło jako studium wstępne do późniejszych budów autostrad. Wkład Vásárhelyiego Boldizsára w ten projekt również był znaczący. Sieć szybkiego ruchu wymyślona przez Vásárhelyiego, obejmująca około 1.770 kilometrów odcinków dróg, w wielu aspektach przewidywała nowoczesną węgierską sieć dróg szybkiego ruchu. W pełni planowana obwodnica z 1941 roku – która miała całkowicie omijać Budapeszt – nawet dziś nie została jeszcze w pełni zrealizowana, ponieważ droga M0 również nie jest dziś w pełni zamknięta. Pomiędzy wizjami dr vitéz Vásárhelyiego Boldizsára a nowoczesnymi rozwojami można dostrzec wiele podobieństw, co sugeruje, że wyrażone przez niego wizje mogły służyć jako dalekosiężna podstawa wytyczania kierunków rozwoju infrastruktury na nadchodzące dziesięciolecia.
Dzięki jego planom i pracy możemy zajrzeć w przyszłość, której niektóre elementy stawały się rzeczywistością dopiero po długim czasie, potwierdzając ponadczasowość wizji doskonałego fachowca.
